Elementale
Impulses – 2 (their role in my music)
07 08 10 Filed in: notes – no notes
5(a)
Within the context of electronic music, an impulse is a current surge that you hear as a click. The impulse is in itself musically neutral, but it can cause an object to vibrate, thus producing something that is musical. In this process the ›momentum‹ of the object alters.This phenomenon has splendid physical implications which have inspired me: such as the transfer of the angular momentum from the one element to the other in a system where the elements are circling around. In this way stars can be formed from rotating protoplanetary disks.
In much of my music a circling impulse opens up a space in which a moment can settle itself. (Cf. Music and Space in: Notes – No Notes.) Thus impulses render the emptiness of space audible – emptiness versus silence – as the entry and exit for music.
But the rotating impulse constellations are also the world of elements made audible – elements that are not yet music, or are no longer music. The philosopher Levinas calls this indeterminate world of the elements ›the elemental.‹ [See: Emmanuel Levinas, Totalité et Infini, The Hague 1974; part 2, chapter 2.]
The rotating impulse constellation is an interval in the manifestation of musical significance, where the musical presence is reduced to a state of not-yet-existing or no-longer-existing; an in-between moment during which the musical elements redeploy or gather together in their neutral quality; a zero moment at which the identity of musical forms dissolves or is prepared.
Impulses, at least in theory (see: ›Impulses – 1‹,) give elements the initial impetus to interact with each other to arrive at musical forms: groups, shapes, gestures, melodies, harmony…; potential forms which can become embedded in our memory.
In ›Impulses – 3‹ I shall explain how the impulses in my compositions should be interpreted and performed.
(Translation: Robert Coupe)
The protoplanetary disk HH-30 in Taurus
(Source: NASA/ESA; http://hubblesite.org/)
5(b) Impulsen – 2 (hun werking in mijn muziek)
Vanuit de elektronische muziek gezien is impuls een stroomstoot die je hoort als een klik. De impuls is zelf muzikaal neutraal, maar het kan een object in trilling zetten waardoor er wél iets muzikaals ontstaat. Daarbij verandert het ›momentum‹ van het object.Het bovenstaande heeft fraaie natuurkundige implicaties die mij hebben geinspireerd: zoals de overdracht van het impulsmoment van het het ene element op het andere in een systeem waarin de elementen rondcirkelen. Op deze manier kunnen uit roterende protoplanetaire schijven sterren ontstaan.
In veel van mijn muziek stelt een rondcirkelende impuls de ruimte open voor een moment dat zich er kan vestigen. (Vgl. Muziek en Ruimte, in: Notes – No Notes.) Impulsen maken dus de leegheid van de ruimte hoorbaar – leegheid versus stilte – als in- en uitgang voor muziek.
Maar de roterende impulsconstellaties zijn ook de hoorbaar gemaakte wereld van elementen die nog geen muziek zijn, of niet meer muziek zijn. Deze onbepaalde wereld van de elementen noemt de filosoof Levinas ›het elementale‹. [Zie: Emmanuel Levinas, Totalité et Infini, Den Haag 1974; deel 2, hoofdstuk 2]
De roterende impulsconstellatie is een pauze in het optreden van muzikale betekenis, waar de muzikale tegenwoordigheid gereduceerd is tot nog-niet-iets-zijn, of niet-meer-iets-zijn; een tussenmoment waarin de muzikale elementen zich hergroeperen of zich verzamelen in hun neutrale kwaliteit; een nulpunt waarop de identiteit van muzikale vormen oplost of wordt voorbereid.
Impulsen geven, althans in theorie (Zie: ›Impulsen – 1‹), de aanzet aan elementen om, in interactie met elkaar, tot muzikale vormen te komen: tot groepen, gedaanten, gestieken, melodieën, harmonie…; potentiële vormen die zich in onze herinnering kunnen vastzetten.
In ›Impulsen – 3‹ leg ik uit hoe in mijn partituren de impulsen moeten worden geinterpreteerd en uitgevoerd.
Music and space
26 07 10 Filed in: notes – no notes
3(a)
The primary experience of music is the manifestation of sound in space. The musician carefully projects a sound into the space: sound breaks free from the source – the instrument or voice – establishes itself for a while in the space, and fades away. This fleeting life is the germ and the tragedy of music. For me it is also a physical miracle.The second spatial aspect of music is the location of the sound source and the way in which sound is transmitted from it. In Axis/Ashes and Elementale the musicians stand around the audience; in La disciplina dei sentimenti, in Moving and in Sternenrest the listener is surrounded by loudspeakers. In my work I have always paid a great deal of attention to the placing of the musicians: not only in order to achieve the best possible sound balance so that the characteristics of each individual instrument are preserved, but also in order to render the sound movement – the direction from which the sound moves, where it moves to and at what speed – as audible as possible.
And finally, space is a place kept free so that something such as music, sound or a musical idea can drop by. Something that concerns us.
(Translation: Robert Coupe)
3(b)
De primaire ervaring van muziek is het optreden van klank in de ruimte. De muzikant projecteert met zorg een klank in de ruimte: klank komt los van de bron – het instrument of de stem –, vestigt zich een poos in de ruimte en sterft uit. Dit kortstondige leven is de kiem en de tragiek van muziek. Het is voor mij ook een fysiek wonder.Het tweede ruimtelijke aspect van muziek is de locatie van de geluidsbron en de manier waarop klank zich van daaruit voortplant. In Axis/Ashes en Elementale staan de musici rondom het publiek; in La disciplina dei sentimenti, in Moving en in Sternenrest is de luisteraar omgeven door luidsprekers. In al mijn werk is er veel zorg besteed aan de opstelling van de musici; niet alleen om de klankbalans zo optimaal mogelijk te krijgen waarbij de eigenschappen van elk afzonderlijk instrument behouden blijven, maar ook om de klankbeweging – de richting waarvandaan, waarheen en met welke snelheid de klank beweegt – zo duidelijk mogelijk te laten horen.
En ten slotte is ruimte de vrijgehouden plaats waarin iets zoals muziek, klank of een muzikaal idee kan binnenvallen. Iets dat ons aangaat.