Moving
or how to change from a debating machine into the semblance of a human being by remembrance of the unknown
an opera in progress for computer, ensemble and soundprojection (1998-2000)
Based on an idea and texts by Chris Bremmers
an opera in progress for computer, ensemble and soundprojection (1998-2000)
Based on an idea and texts by Chris Bremmers
audio
I. Monday – O dark, dark, dark
00:00
/
00:00
II. Tuesday – Gestures
00:00
/
00:00
III. From Wednesday – In the twilight (Silent agreement)
00:00
/
00:00
IV. From Thursday – The very moment (Waiting) & final scene from Sunday
00:00
/
00:00
Moving - premiere by the Asko Ensemble & Stefan Asbury, conductor;
Amsterdam (Paradiso), February 15, 2000. Live recorded by VPRO-radio
Amsterdam (Paradiso), February 15, 2000. Live recorded by VPRO-radio
contents
Monday – O dark dark dark
1. The ›place‹ (Introduction)2. Office (Absence of an home)
3. A severed monologue
[6:23]
Tuesday – Gestures
(Divided/Meeting point)[5:51]
From Wednesday – In the twilight (Silent agreement):
1. Café-restaurant (›The entry‹; fragment)2. Passaggio
[3:19]
From Thursday – The very moment (Waiting):
The Dome of Thursday (As a summary; only electronic music)[9:48]
Final scene from Sunday – Glory of the day or an alibi at home (Arrival):
Empty place[2 minutes]
The episodes follow each other without interruption.
program notes
Moving or ›how to change from a debating machine into the semblance of a human being by remembrance of the unknown‹ is music theatre without actors and without singers. There is no text in the music.
Electronic controlled movements of sound in the room and real time changes of sound together make out imaginary voices and gestures. Movement of sound and real time changes of sound form the source and the reach of this music.
The imaginary voices have all the energy and characteristics of the voice of a Woman, a Man, a Boy, a Young Child, a Manager and an Old Man. The gestures are not being danced, but by Johan van der Kreij specially designed applications, like ›Trisha‹ (after choreographer Trisha Brown!) and ›The Pendulum‹, make the music dance through the room using nine loudspeakers. The acoustic space in which all this evolves is being made smaller or larger until the sounds rotate even outside the circumference of the room! An ensemble of twelve instrumentalists accompanies the musical characters as it were from the orchestra pit. Only the hobo is connected to the computer and forms the bridge between the ›slow‹ world of the instrumental music and the much ›faster‹ world of the electronic music.
[Willem Boogman, an explanation for the premiere on February 5th 2000 in Amsterdam by the Asko Ensemble conducted by Stefan Asbury]
Electronic controlled movements of sound in the room and real time changes of sound together make out imaginary voices and gestures. Movement of sound and real time changes of sound form the source and the reach of this music.
The imaginary voices have all the energy and characteristics of the voice of a Woman, a Man, a Boy, a Young Child, a Manager and an Old Man. The gestures are not being danced, but by Johan van der Kreij specially designed applications, like ›Trisha‹ (after choreographer Trisha Brown!) and ›The Pendulum‹, make the music dance through the room using nine loudspeakers. The acoustic space in which all this evolves is being made smaller or larger until the sounds rotate even outside the circumference of the room! An ensemble of twelve instrumentalists accompanies the musical characters as it were from the orchestra pit. Only the hobo is connected to the computer and forms the bridge between the ›slow‹ world of the instrumental music and the much ›faster‹ world of the electronic music.
[Willem Boogman, an explanation for the premiere on February 5th 2000 in Amsterdam by the Asko Ensemble conducted by Stefan Asbury]
toelichting
Moving of ›how to change from a debating machine into the semblance of a human being by remembrance of the unknown‹ is muziektheater zonder acteurs en zonder zangers. Er komt in de muziek geen tekst voor.
Elektronisch gestuurde klankbewegingen in de ruimte en real time klankveranderingen vormen samen denkbeeldige stemmen en gebaren. Klankbeweging en real time klankverandering vormen de bron en het bereik van de muziek.
De denkbeeldige stemmen hebben alle ›energie‹ en kenmerken van de stem van een Vrouw, een Man, een Jongen, een Jong Kind, een Manager en een Oude Man. De gebaren worden niet gedanst, maar speciaal door Johan van Kreij ontworpen programmatuur, zoals ›Trisha‹ (naar choreograaf Trisha Brown!) en ›De Slinger‹, laat de muziek dansen door de ruimte via negen luidsprekers. De akoestische ruimte waarin dit alles zich afspeelt wordt kleiner of groter gemaakt tot de klanken zelfs buiten de omtrek van de zaal roteren! Een ensemble van twaalf instrumentalisten begeleidt de muzikale karakters als het ware vanuit de orkestbak. Alleen de hobo is aangesloten op de computer en vormt de brug tussen de ›langzame‹ wereld van de instrumentale muziek en de veel ›snellere‹ wereld van de elektronische muziek.
[Willem Boogman, een toelichting voor bij de premiére op 5 februari 2000 in Amsterdam door het Asko Ensemble o.l.v. Stefan Asbury]
Elektronisch gestuurde klankbewegingen in de ruimte en real time klankveranderingen vormen samen denkbeeldige stemmen en gebaren. Klankbeweging en real time klankverandering vormen de bron en het bereik van de muziek.
De denkbeeldige stemmen hebben alle ›energie‹ en kenmerken van de stem van een Vrouw, een Man, een Jongen, een Jong Kind, een Manager en een Oude Man. De gebaren worden niet gedanst, maar speciaal door Johan van Kreij ontworpen programmatuur, zoals ›Trisha‹ (naar choreograaf Trisha Brown!) en ›De Slinger‹, laat de muziek dansen door de ruimte via negen luidsprekers. De akoestische ruimte waarin dit alles zich afspeelt wordt kleiner of groter gemaakt tot de klanken zelfs buiten de omtrek van de zaal roteren! Een ensemble van twaalf instrumentalisten begeleidt de muzikale karakters als het ware vanuit de orkestbak. Alleen de hobo is aangesloten op de computer en vormt de brug tussen de ›langzame‹ wereld van de instrumentale muziek en de veel ›snellere‹ wereld van de elektronische muziek.
[Willem Boogman, een toelichting voor bij de premiére op 5 februari 2000 in Amsterdam door het Asko Ensemble o.l.v. Stefan Asbury]
Moving: an opera in progress
Moving was designed after an idea of Chris Bremmers for a musical-theatrical work. Point of departure of the idea was Bremmers ›Prosetext in the shape of a letter‹, about the tender love of an older man for a younger student. In ›Prosetext in the shape of a letter‹ he also incorporated texts by Rutger Kopland, Eugène Ionesco, M. Vasalis and P.K. Feyerabend. Bremmers furthermore sketched a dramatic structure, a description of possible characters and some scenographic ideas. Alas there were just these notes.
From this material I, Willem Boogman, took the initiative to compile a libretto, on which I based my version of Moving. In addition I chose a number of texts from the philosophic-essayistic work by Bremmers which provided a context for the subject.
In the musical work itself none of the texts are being sung or spoken: there is so to speak a 'hidden' libretto.
Moving, the title by Bremmers, is a multimedia project for a large ensemble, computer, sound projection through nine loudspeakers and three singers.
But this work was not completed either: what ensued was a kernel composition of about 27 minutes.
From this material I, Willem Boogman, took the initiative to compile a libretto, on which I based my version of Moving. In addition I chose a number of texts from the philosophic-essayistic work by Bremmers which provided a context for the subject.
In the musical work itself none of the texts are being sung or spoken: there is so to speak a 'hidden' libretto.
Moving, the title by Bremmers, is a multimedia project for a large ensemble, computer, sound projection through nine loudspeakers and three singers.
But this work was not completed either: what ensued was a kernel composition of about 27 minutes.
Moving: een opera ›in progress‹
Moving is ontworpen naar een idee van Chris Bremmers voor een muziek-theatraal werk. Het uitgangspunt van het idee was Bremmers ›Prozatekst in briefvorm‹ die gaat over de prille liefde van een oudere man voor een jonge studente. Hierin nam hij ook teksten op van Rutger Kopland, Eugène Ionesco, M. Vasalis en P.K. Feyerabend. Verder schetste Bremmers een dramatische structuur, een beschrijving van mogelijke personages en enkele ideeën over de scenografie. Helaas bleef het bij deze notities.
Uit dit alles stelde ik, Willem Boogman, op eigen initiatief, een libretto samen waarop ik mijn versie van Moving baseerde. Verder koos ik uit het filosofisch-essayistisch werk van Bremmers een aantal teksten die het onderwerp voorzien van een context.
In het muziekwerk zelf wordt geen van de teksten gezongen of uitgesproken: er is dus sprake van een ›verborgen‹ libretto.
Moving, de titel is van Bremmers afkomstig, is een multimedia-project voor een groot ensemble, computer, klankprojectie via negen luidsprekers en drie zangers.
Maar ook dit werk werd niet voltooid: het bleef bij een kernstuk van ongeveer 27 minuten.
Uit dit alles stelde ik, Willem Boogman, op eigen initiatief, een libretto samen waarop ik mijn versie van Moving baseerde. Verder koos ik uit het filosofisch-essayistisch werk van Bremmers een aantal teksten die het onderwerp voorzien van een context.
In het muziekwerk zelf wordt geen van de teksten gezongen of uitgesproken: er is dus sprake van een ›verborgen‹ libretto.
Moving, de titel is van Bremmers afkomstig, is een multimedia-project voor een groot ensemble, computer, klankprojectie via negen luidsprekers en drie zangers.
Maar ook dit werk werd niet voltooid: het bleef bij een kernstuk van ongeveer 27 minuten.
Dramatic structure
Bremmers worked out the idea for Moving in a dramatic structure of three acts, which are subdivided into seven parts named after the days of the week. Each part has a location, a mood and sometimes an action.About the tempo he wrote: »it starts in a frenzy, calms down on Thursday, after which a slowing down follows until the end.«
Dramatische structuur
Het idee achter Moving werd door Bremmers uitgewerkt in een dramatische structuur in drie bedrijven die weer zijn opgedeeld in totaal zeven onderdelen die de namen kregen van de dagen van de week. Elk onderdeel kent een eigen locatiebepaling, een stemming en soms een handeling. Over het tempo zegt hij: ›het begint met grote haast, komt tot rust op donderdag, waarna een verlangzaming volgt tot het einde.‹Characters
According to Bremmers the text is mainly a monologue, sung or spoken by a male voice (Tenor). The voice of one or more children and a boy's voice are ›split offs‹ of the male voice. They are the changes in mood of this one voice made audible. (See: MONDAY, ›A severed monologue‹.)Though he didn't indicate where or when they appear, there are also an independent speaking or singing female voice (mezzo soprano) and additional parts for ›Postman I‹ (a Baritone) and ›Postman II‹ (a woman). They bring letters with the texts to be performed.
For the subparts TUESDAY and WEDNESDAY some ›company‹ would be needed. This company consists of puppets: they make up the ›choir‹ as in a classical tragedy.
Personages
Volgens Bremmers is de tekst in hoofdzaak een monoloog die gezongen of gesproken wordt door een mannenstem (Tenor). Kinderstem(men) en een jongensstem zijn ›afsplitsingen‹ van de mannenstem. Ze zijn de hoorbaar gemaakte stemmingswisselingen van die ene stem. (Zie: MAANDAG, ›Een verscheurde monoloog‹)Hoewel hij niet heeft aangegeven waar en wanneer zij optreden, zijn er ook een onafhankelijke, sprekende of zingende vrouwenstem (mezzosopraan) en bijrollen voor ›Postbode I‹ (een Bariton) en ›Postbode II‹ (een vrouw). Zij dragen per brief de te vertolken teksten aan.
Voor de onderdelen DINSDAG en WOENSDAG is er een ›gezelschap‹ nodig. Dit gezelschap bestaat uit poppen: zij vormen het ›koor‹ als in een klassieke tragedie.
Scenography
Bremmers has stated that per subpart attributes and gestures (see: TUESDAY) will be fixed. A large part of the attributes, but also of the ›setting‹ should be projected on a video screen. But sometimes meanwhile a scenery on stage will be needed, for instance in TUESDAY.Scenografie
Wat betreft de scenografie heeft Bremmers bedacht dat er per onderdeel attributen en gebaren (in DINSDAG) worden vastgelegd. Een groot deel van de attributen en de ›setting‹ worden geprojecteerd op een videoscherm, zoals in het onderdeel MAANDAG met een vervolg in DINSDAG. Maar soms is er tegelijkertijd ›toneel‹ nodig, bijv. in DINSDAG.colophon
Design and realization of the computer music system: Johan van Kreij
Based on an idea and texts by Chris Bremmers
The electronics were realized at the Institute of Sonology in The Hague, subsidized by the Vereniging Buma.
I am indebted to Paul Berg, Konrad Boehmer, Lex van de Broek, Liesbeth ten Cate, Willem Hering, Renee Jonker and Jan Panis.
Based on an idea and texts by Chris Bremmers
The electronics were realized at the Institute of Sonology in The Hague, subsidized by the Vereniging Buma.
I am indebted to Paul Berg, Konrad Boehmer, Lex van de Broek, Liesbeth ten Cate, Willem Hering, Renee Jonker and Jan Panis.
scoring
oboe*, piccolo*, trumpet in D*
clarinet, contrabass clarinet, bass trombone, piano, percussion, violin, viola, violoncello, contrabass
The instruments with an asterisk form the group of instruments which are projected in the hall via the circuit of loudspeakers.
percussion: Glockenspiel, vibraphone, stone (in B), metal (in E flat), wood drum (in E flat), log drum (in B), 2 bugarabu (no bongos!): 1st high, 2nd low, 2 baroque timpani (tuned a fourth apart), small bass drum (in horizontal position), large bass drum (if possible in vertical position), large tam tam (with a deep mellow tone).
clarinet, contrabass clarinet, bass trombone, piano, percussion, violin, viola, violoncello, contrabass
The instruments with an asterisk form the group of instruments which are projected in the hall via the circuit of loudspeakers.
percussion: Glockenspiel, vibraphone, stone (in B), metal (in E flat), wood drum (in E flat), log drum (in B), 2 bugarabu (no bongos!): 1st high, 2nd low, 2 baroque timpani (tuned a fourth apart), small bass drum (in horizontal position), large bass drum (if possible in vertical position), large tam tam (with a deep mellow tone).
setup
Clearly visible to the audience, the oboist is positioned at the centre of the stage. It would be advisable for the oboist, the trumpeter and the piccolo player to be playing on a podium especially raised.
The oboist is to be the sole spotlit player.
The conductor will start to conduct left from the centre in order that the oboist be clearly visible at the outset of Moving. The score indicates the moment of the conductor taking his ›usual‹ position.
The computer will send the sound to 9 loudspeakers placed in the concert hall
The oboist is to be the sole spotlit player.
The conductor will start to conduct left from the centre in order that the oboist be clearly visible at the outset of Moving. The score indicates the moment of the conductor taking his ›usual‹ position.
The computer will send the sound to 9 loudspeakers placed in the concert hall
musical functions
Three musical functions allow themselves to be distinguished based on their spatial effects:
1. Stage music as performed by the ensemble. So as to prevent an ›acoustic gap‹ between instrumental sound and computer-processed sound, all instruments will sound through loudspeakers, some instruments needing a little amplification. Equipment requires a mixer and loudspeakers positioned at either side of the stage, or else loudspeakers I and II (A) may be used.
2. Sound projection of a group of instrumentalists (3*) situated as a separate group next to the ensemble. The sound of the instruments will be manually projected (by a sound director) on to several places in the hall via the small mixer and the 9-loudspeaker circuit.
3. The hobo is connected with a computer music system.
Computer and score are geared to one another: so as to be able to start processes the computer performs at moments the score indicates exactly, the oboist will control the computer by means of a pedal.
1. Stage music as performed by the ensemble. So as to prevent an ›acoustic gap‹ between instrumental sound and computer-processed sound, all instruments will sound through loudspeakers, some instruments needing a little amplification. Equipment requires a mixer and loudspeakers positioned at either side of the stage, or else loudspeakers I and II (A) may be used.
2. Sound projection of a group of instrumentalists (3*) situated as a separate group next to the ensemble. The sound of the instruments will be manually projected (by a sound director) on to several places in the hall via the small mixer and the 9-loudspeaker circuit.
3. The hobo is connected with a computer music system.
Computer and score are geared to one another: so as to be able to start processes the computer performs at moments the score indicates exactly, the oboist will control the computer by means of a pedal.
sound projection
Points of departure:
The oboe is not to be treated as a solo instrument, whereas the sounds the computer generates should be considered a ›solo‹ performance. The ensemble is to be considered an accompanying ensemble playing from the ›orchestra pit‹. The ensemble accompanies and supports all spatial sounds: both the sounds made by the oboe (as soon as the computer sends them out to the hall) and those by the computer.
The oboe is not to be treated as a solo instrument, whereas the sounds the computer generates should be considered a ›solo‹ performance. The ensemble is to be considered an accompanying ensemble playing from the ›orchestra pit‹. The ensemble accompanies and supports all spatial sounds: both the sounds made by the oboe (as soon as the computer sends them out to the hall) and those by the computer.